Camping out the INC way (at the office)

Ayan na laman na ng bawat istasyon sa telebisyon, radyo, at mga diyaryo ang balita tungkol sa concert, este protest ng mga Iglesia Ni Cristo.

Ipinaglalaban ng mga ito ang desisyon na ginawa ng kalihim ng Department of Justice (DOJ), na si Leila De Lima, kaugnay ng kasong inihain nito sa mga lider ng Simbahan ng INC.

Ayon sa mga kapanalig ng naturang sekta, hindi dapat pinakikiilaman ni De Lima ang kanilang simbahan at iginigiit ang pinaniniwalaan nilang separation of state and church.

Pero mariin namang naninindigan si De Lima, na wala siyang anumang lihim na motibo sa kanyang aksyon, at ginagawa lamang nito ang kanyang sinumpaaang tungkulin bilang kalihim ng DOJ.

Lumawak na kasi ang kanilang demostrasyon na mula sa Padre Faura sa Maynila, tumungo ang mga ito sa sa Edsa partikular na nga sa Shaw Blvd. at sa makasaysayang Edsa Shrine, sa Ortigas.

At dahil isa rin akong mamamahayag, kabilang ako sa mga nag-abang sa buong kaganapan.

Dahil nga hinarangan nga ng INC ang ilang mga daan, naantala nito ang biyahe ng maraming mamamayan. Karamihan galing at papunta ng kanilang mga trabaho.

Alam ko na kung gaano kahirap ang umuwi at magbiyahe, kaya hindi ko na pinilit ang sarili ko na umalis ng aming opisina.

Sa totoo lamang po, unang beses ko na matulog sa aming opisina. Grabe, ni wala akong dala na kung anuman. Hindi ko rin naman inakala na mangyayari ito.

Mabuti na lang pinahiram ako ng isang editor ko ng kumot at unan. Ang problema ko na lang saan ako matutulog. Malaki ang opisina, pero opisina nga iyon di ba? Kaya mahirap humanap ng lugar na mapagpapahingahan.

Pero sinubukan kong pumuwesto sa isa sa mga lugar sa editing bay ng aming opisina. Tamang-tama may isa pang maliit na unan doon at kumot...hiniram ko muna. Problema ko naman, ang haba ko, medyo maliit yung ispasyo. Kasya kung kasya ako, pero as in para akong bangkay dapat diretso ang higa ko.

Dahil hirap nga ako, inusod ko yung isang drawer na nasa paanan...ayun medyo lumuwag. Extra careful lang ako kasi may mga saksakan ng computer doon, kapag nagkataon electricuted ako.

So dapat, ang bawat galaw ay planado. Para akong sundalo konting kaluskos nagigising. Pero parang praning na rin kasi nga kung anu-ano na ang naiisip ko, like may lilitaw na multo etc.

Pero kailangan ko talagang gumawa ng tulog, dahil duty na naman ako ng 8 ng umaga. Nagawa ko na sana, pero ang mapaglaro at malikot na isa sa mga editor ko na si Carlo, ginulat ako habang natutulog...eh di nagising ako.

Pero balik ako sa pagtulog, awa ng Diyos nagawa ko naman. Though pagising-gising din ako para obserbahan ang paligid. Nandiyang nakatagilid ako, diretso ang higa, kasi nga ang tigas na hinihigaan ko. Hinahanap siguro ng likod ko yung kutson ko sa bahay.

But everything went okay, bumangon ako ng 7am two hours before my shift. Lumabas ako para bumili ng shampoo, para kahit pano makapagshower naman. Sa CR namin ng mga lalaki, sira pala yung shower, amin dapat shower yun kaya lang tanggal na yung dulo nagsplit ng tubig...so para siyang gripo. Okay na rin kasi lukewarm naman yung water.

Na-discover ko rin pala, sira yung door knob niya. Mahirap isara and at the same time mahirap buksan. Sabi ko, bahala na kapag may nagbukas ng pinto...I'll just said SURPRISE!

Eto nga palabas na ako, ayaw bumukas. Kinabahan ako, mabuti na lang may susunod na maliligo nakapila sa labas...so binksan niya yung pinto.

Nakaligo ako but I am wearing the same clothes...TIIS muna. Okay pa naman ang amoy ko.

May tuksuhan lang na amoy FRIDAY daw ako. Ang sabi ko naman naligo ako no. 

Iisipin ko na lang na after 10 hours...tapos na kami. Namimiss ko na ang aking pamilya sa bahay. I'll be home soon. 

Mga paraan ni Sir. Bong para hindi malate sa pagpasok (Pero LATE pa rin)

Lahat naman tayo di ba ayaw ma-late sa pagpasok?

Ewan ko na lang sayo, baka kasi talagang pasaway ka sa kumpanya ninyo.

Pero kung paulit-ulit na nangyayari ang isang bagay dapat gawan mo na ng paraan para maresolba.

Apat na sunod-sunod na araw na akong hindi umaabot sa grace period ng time-in ko.

At first, sabi ko baka talagang nagkataon traffic lang talaga.

Pero, umulit ng umulit ng umulit at umulit pa ulit.

Ang sabi ko gagawa na ako ng alternatibong ruta ko para hindi ako malate.

Normally kasi, nagbibigay ako ng isang oras at kalahati para sa biyahe ko pagpasok. Pero sa tingin ko, kulang yun so ginawa ko ng dalawang oras.

And then, nagisip ako kanina ng bagong paraan para iwasan ang traffic.

Lalo na sa bahagi papuntang Balintawak at Munoz.

Sa usual daily trips ko, sumasakay ako ng Jeep, tapos Bus and then MRT.

Pero dahil mabigat ang traffic sa mga lugar na aking nabanggit...dapat talaga iwasan ko siya.

So, kanina, inisip ko na pagkatapos ng Jeep, Bus, sumakay pa ako ng isang Tren pa...which is LRT1.

From 5th Avenue ako sumakay. Okay na naka-akyat naman ako agad ng tren dahil hindi naman pala matao sa lugar na yun ng ganung oras.

Kaya lang, 11:59am nandun na ko nakatayo...hay naku, nakasakay na ako ng tren ng around 12:10pm. halos sampung minuto rin na paghihintay.

Pero ganunpaman, maluwag ang LRT1, walang tulakan na naganap at nakaupo pa ako after one or two stations from Munoz.

At dahil literal na hindi nga magkakabit yang mga tren na yan. Kailangan ko na namang bumaba at sumakay ng Bus.

So lakad at hintay ng kaunti.

Siyempre, punuan na. wala akong choice kundi tumayo. Sabi ko malapit lang naman, ilang sandali pa nasa MRT3, North Avenue station na ko.

Pero dahil, wala akong Stored Value Card...PILA na naman ako at hintay ng ilang sandali pa.

Pero pagdating ko dun sa Platform ng MRT sa loob...wala pa ring tren...ulit uli, hintay na naman ako.

Tumatakbo ang oras, pagtingin ko 12:30 na ng hapon. Sabi ko, hopeless na sinubukan ko naman eh. Pero, talagang hindi na ako aabot kahit sa grace period ng time-in ko sa work.

Ngayon tuloy, nagiisip na akong matulog na lang sa work ko.

Pwede ba yun?

Baka sipain ako ng guard palabas ng istasyon.

Pero, this is something really very serious.

Pano ba natin haharapin at su-sulosyunan ang traffic?

Dapat hinaharap na natin ito. Kasi sa totoo lang ang laki ng mga bagay na nasasayang at nawawala.

Kaya imbes na magreklamo tayo araw-araw, makibahagi na tayo sa paglikha ang mainam na solusyon.

Dahil sa totoo lang, lahat tayo ay may responsibilidad dito. 

We need aggressive solutions to combat TRAFFIC

Here we go gain, Yes...I am LATE!
And this is not just happening today but for the past 4 consecutive days.
I can't imagine how much deductions would that cause me in my salary...plus MEMO from the company I'm currently working right now.
As far as, I can remember, I am normally giving an hour an a half for my daily work commute.
But eventually, this allowance seems to be not working right now.

LOOKING AT EDSA

Edsa, seems to be big enough. But the volume of private cars and everyday public transportation is actually whooping in great numbers.
And there's no such thing as..."PEAK HOURS," now. Because literally and figuratively there's always a traffic congestion everywhere at any given time.

TRAFFIC SOLUTIONS

Do you think that there are really no solutions on this?
I believe there is, actually there are solutions.
I am a commuter who normally use public transportation 6 times a week.
And, my eyes are widely open for some causes of this.
We need to implement a strong regulations and punishments of those who load and unload passengers anywhere they please.
There are areas that has traffic czar but how about those that remains unguarded?
Then there's this saying..."When the cat is away, the mice will play."
And, this thing whom we do not put attention, really adds to the problem of everyday traffic jams.
Actually, we may lack traffic czar, but if we cannot increase their numbers due to a so-called budget deficiency, we need to provide a good training for them.
I also cannot imagine, a roughly P6 Billion a day this year that the economy is losing because of gridlock. This was according to a Business Group Management Association of the Philippines.
While, the Department of Transportation and Communications, DOTC, says there are long-term solution such as new railway systems, and bus routes. But honestly speaking, these will only materialize between 2016 and 2012.
Too long isn't?

Since, people from all walks of life are affected of traffic jams, You, Me, your neighbor, your co-worker, etc...a temporary solutions that each of us can provide will at least help lessen this boredom.
Remember, we are all here to provide solutions and your opinion matters.
Now, I am looking at EDSA as free-flowing, no traffic congestion.
Let's make this dream ALIVE!

Ang Navotas City Hospital

I've been living in Navotas for more than 33 years now. Dito na ako lumaki at nagkaisip.
Namulat ako noon sa isang simpleng pamumuhay, kung saan ang pangingisda ang pangunahing ikinabubuhay ng mga residenteng nakatira rito. Kaya nga ito tinaguriang..."Fishing Capital of the Philippines."
Walong taon na ang nakakaraan, June 24, 2007, ng madeklarang Lungsod o City ang Navotas.
Bago pa nito wala pang mga pagunlad sa komersyo at talaga namang mabibilang mo lamang ang mga namumuhunang negosyo sa naturang lungsod.
Naaalala ko nga noon, sa harap ng naturang Munusipyo bago pa ito masunog, Dunkin Donuts at Mercury Drugs lang ang mga negosyong naroroon.
Minsan na itong nagkaroon ng Chowking, pero marahil hindi nito naabot ang inaasahang sales o kita, hindi rin ito nagtagal. Ngayon isang matatag na fast food chain ang nakatayo malapit rito gaya ng Jollibee, at noong nakaraang taon lamang tagumpay na naitayo at namayagpag ang direct competitor ng naunang nabanggit na Mcdonalds.
Sumulpot na rin ang maliit na supermarket gaya ng Ever na malapit sa munusipyo ng Siyudad at San Roque supermarket at marami pang iba.
Pero ang hindi malilimutang milestone sa lungsod ay ang pagkakaroon ng sariling Ospital na tinaguriang..."Navotas City Hospital," na ganap na binuksan sa pagdiriwang nito ng ika-8 anibersaryo ng Navotas, petsa ng mismong araw kung saan opisyal ng lungsod ito.
Kanina lang ay dinala namin ang aming bunso sa naturang pagamutan.
Nakakamangha ang mahusay na pagkakatayo nito, kung saan fully air-conditioned ang buong loob. Magalang at approachable naman ang mga hospital staff nito.
Pero may mga bagay lamang kaming napansin na dapat sana ay higit ding pinagtuunan ng pansin ng mga nangangasiwa nito.
Una, kulang ito sa mga signage kung saan siyang magsisilbing guide ng mga nagpapagamot rito.
Meron kung meron. Pero ang mga ito ay mismong nakalagay sa pinto kung saan ang tanggapan nito.
Pero mas makabubuti kung mayroong mismong mga arrow sa pasukan o hallway nito na magtuturo sa mga pasyente kung saan ang eksaktong lokasyon.
Kanina nga may dalawang bumisita rito na nagtanong din sa akin, nasaan daw ang Philhealth?
Tanong na hindi ko rin nasagot. Umakyat pa tuloy ng hagdan ang mga ito, ngunit pagkalipas ng ilang minuto...bigong bumaba ulit at naghanap.
Pangalawa, magkakadikit ang lugar kung saan komukunsulta ang mga buntis, mga sanggol o bata sa mga OPD or outpatient na adults na may karamdaman din.
I'm just worried because they are well babies na pwedeng mahawa ng ubo o kung anuman dahil nga magkakadikit sila.
Pangatlo, under-staff ang naturang Ospital.
Sa aming personal na karanasan, batid namin ng asawa ko na alas-otso ng umaga ang bukas nito. Pero dahil hindi nga namin alam o kabisado ang sistema...dumating kami ng mas maaga. Kung gaano kaaga? Ala-siyete kinse ng umaga.
Batid namin na kapag walang referal ng clinic, kami ay magbabayad ng halagang P200, para sa konsultasyon sa manggagamot na titingin. Ayos lang naman sa amin dahil kung ikukumpara sa iba mababa na ito at sulit.
Pero nakita namin na may kakulangan sa staff nung hanggang halos alas-diyes na, wala pa rin ang nakatalagang Pedia.
Nakausap ko ang isang Nars na nakaduty. At sa kanyang pagku-kuwento nabatid namin na ang Pedia na titingin sa anak ko at sa mga pasyenteng bata na naghihintay rin ay nasa ER o Emergency Room.
Ang sabi ko sa Misis ko, kapag sumapit na ang Alas-Diyes ng umaga at hindi pa dumarating ang Doktor...ay aalis na kami.
Dahil wala naman akong luxury ng time para maghintay pa. Hindi ako nag-leave sa trabaho dahil iniisip ko may maayos na sistema ang Ospital at kami naman ay agad na matutunugunan sa aming pakay.
Limang minuto, bago sumapit ang itinakdang oras ng aming sanay pagalis na sa Ospital, habang hinihele ko ang aking anak...tinawag ang kanyang pangalan.
Mabait at maasikaso naman ang Pedia na tumingin sa aming anak. At sa tantsa ko, sa loob lamang ng humigit kumulang, 10minuto natapos ang aming konsultasyon rito.
Pero ang bottomline kasi, mas mahaba ang oras na aming ipinaghintay.
Kung kakulangan sa manggagamot ang problema...bakit hindi ito muna ang unang tugunan.




References:

The declaration of Navotas as City: http://en.wikipilipinas.org/index.php/Navotas_City
Official Website of the City Government of Navotas: Website: http://www.navotas.gov.ph/2011/Accomplished.aspx

A shower in a Bus?

HAVE YOU EVER EXPERIENCED THIS?

It's not a funny thing to have an unforgettable experience that you'll never expect to happen.
You seem to feel safe under a roof of an air conditioned bus when suddenly, unexpected liquid started dripping on it.
And this is not just one simple leak one can tolerate, because eventually it became a continuous drop.
Enough to get one passenger wet and pissed off.
But it seems that the driver and the conductor are well oriented with it.
Because they never seem to bother with how passengers reacted on it.
After reaching our end destination, the bus floor was all wet and its not also even safe for passengers who are old, with kids, pregnant woman etc.
What I did today, is file a complaint on LTFRB via their website.
Here's the link for your reference...
http://www.ltfrb.gov.ph/main/getinvolved#sthash.AoQvnau6.dpbs

A Leaking Bus ROV TVX 804