1st Navoteno Photo Competition and Exhibition

From @navotenoako Facebook account 

Ang paggamit ng internet ay isang epektibong "Information highway," upang makapaghatid ng mga balita, tungkol sa masarap na pagkain at kainan, mga bagong damit, mga sikat na pasyalan, mga balitang nagaganap dito at maging saan mang bahagi ng mundo. Dito ka rin makababatid ng mga anunsiyo tungkol sa mga trabahong hinahanap mo at maging ang mga paligsahan ng bawat lungsod sa kamaynilaan at marami pang iba.


Paano ko nabatid ang tungkol sa paligsahan?

Sa isang social media site na Facebook nakita ko ang anunsiyo tungkol sa paligsahang ito. Bagama't interesado akong sumali...nagdadalawang-isip pa rin ako kung itutuloy ko ba ito o hindi. Dahil una nabatid ko ang tungkol sa naturang paligsahan dalawang araw bago ang itinakdang pagtatapos nito.
Ngunit dahil hilig ko naman ang kumuha ng mga larawan at mag-upload nito sa Internet...naging mas matimbang sa akin ang mabuting layunin ng paligsahan kung saan ang tema ay "navoTaAsNooBabae: Karapatan ng mga Kababaihan Ipaglaban."


Paano ko pinili ang aking photo entry?

Mahirap sumali sa ganitong uri ng paligsahan kung hindi bukas ang iyong kamalayan sa isyu tungkol sa paksa. Nakatulong sa akin ang media upang mabuksan ang aking isipan dito at ang likas kung pagiging mapanuri at mapagtanong.
May mga paksa akong nasa isipan ngunit kailangan ko silang hanapin upang makita kung ang mga ito ay pasok nga sa kategoryang hinihingi ng paligsahan.
Una nakaisip ako ng babaeng naglalako ng Yakult, babaeng nagta-tricycle de-padyak o 'di kaya ay tricycle de-motor.
Aaminin ko nagikot ako sa aming lungsod, bahagi din ito ng ehersisyong paglalakad na ginagawa ko kung ako ay may panahon at pagkakataon.
At sa paglalakad ko malapit na sa aming kalye, doon ko nasumpungan ang pinaka-akmang subject para sa paksa ng patimpalak.
Nasa aktwal na pagtupad nito sa kanyang trabaho ng siya po ay aking nasumpungan, sakay ng bisekleta kasama ang isang 5 galon ng tubig na dadalhin nito sa bahay mismo ng kumuha sa kanila.
Ngunit dahil pagabi na...ipinagpabukas ko na lang ang paghahanap sa kanya.


Ang paghaharap ng akmang paksa para sa tema at ang kukuha ng larawan

Dahil hindi ko nga batid kung saan ko talaga matatagpuan ang akmang paksa para sa naturang paligsahan...sinubukan kong bisitahin ang isang water refilling station sa harap mismo ng eskwelahan kung saan ako nagtapos ng elementarya...ang Daanghari Elementary School sa Navotas.
Naging maingat ako sa pagtatanong lalo na't sa paglalarawan sa aking hinahanap.
Iniisip ko kasi na baka masktan ang mga taong nakakakilala sa kanya kapag hindi ako naging maingat.
Ang natatandaan kong sinabi ko ay isang maliit na babae na medyo maputi na 'tila lalake kung kumilos.
Maya-maya pa ay nakaharap ko na siya at ipinaliwanag sa kanya ang tema ng paligsahan bahagi ng pagkumbinsi sa kanya na pumayag ito.
Malinaw kasing nakasaad sa alituntunin ng patimpalak na kailangan ay batid ng iyong magiging paksa kung saan ito gagamitin.
Kasabay nito ang pagkilala sa tunay niyang pangalan na si Judyann Oliva, (20), o mas kilala ng karamihan sa pangalang "Jude," isang water delivery girl ng Riyuu water refilling station sa Daanghari, Navotas.
Maya-maya pa ay kausap ko na rin ang kanyang among babae na si Angel at kasabay nito ang pagbibigay na rin ng pahintulo't tungkol sa magaganap na patimpalak.


Paano ko nakunan ng litrato si Jude?

Sa mismong araw na iyon kung saan hindi masabi ang panahon, sinundan ko si Jude habang ito ay naghahatid ng tubig sa kanyang mga kustomer.
Sinabihan ko lamang siya na gawin lamang ang kanyang trabaho at susunod ako sa kanya.

Naniniwala ako na ito ang pin aka-mainam na paraan upang makuha ko ang puso ng aking tema.
Oo nababatid ni Jude na kukunan ko siya ngunit hindi ko siya binigyan ng anumang utos kung paano siya gagalaw o aarte sa kamera.
Nahirapan din ako dahil gumagalaw si Jude at bagama't maluwag ang kalsada maraming mga external factors o balakid sa lugar. Mga tao, basang daan, mahirap na anggulo ng kuha at kung anu-ano pa.
Nung araw na iyon sa Bacog sa Navotas siya naghatid ng tubig.
nagulat nga ako dahil hinusgahan ko agad ang payat nitong katawan...kaya pala nitong buhatin ng sabay ang dalawang 5 galon ng tubig. Hindi rin siya maselan dahil lumulusong ito sa baha, na-aambunan. Pero 'tila ang lahat ng ito ay balewala sa kanya. Bagay na hinangaan ko sa kanya.
Kaya sa puso ko doon pa lang batid ko na ang aking napiling paksa ay may tunay na "Puso," ng isang babaeng walang takot na gagampanan ang kanyang tungkulin maging ang tingin ng karamihan ay para sa mga kalalakihan lamang ito.

At sa mahigit na dalawampung kuha na aking nakunan habang siya ay gumaganap sa kanyang tungkulin pinili ko ang larawang nasa ibaba upang mapabilang sa patimpalak.

Si Judyann Oliva "Jude" photo entry for 1st Navoteno Photo Competition and Exhibition na pinamagatang: Padyak Hatid Tubig

Kailan ako nagsumite ng aking paksa sa tema?

Pinili ko na isumite ang larawan ng Biyernes ng gabi ng ika-15 ng Hunyo. Isang araw bago ang itinakdang huling araw ng pagpapadala nito. Ngunit pinili ko na ipadala ang larawan kasama ng maiksing kuwento tungkol dito sa pamamagitan ng internet.
Nais ko sanang magtanong pa ng ilang bagay tungkol sa patimpalak, ngunit sa 'di malamang dahilan ang aking mga tawag ay hindi nasasagot.
Iniisip ko at sabi rin sa akin ng aking maybahay na baka ang dahilan ay holiday ng araw na yun kaya walang sumasagot.
Pagkatapos noon, naghintay lamang ako. Pero isang e-mail ang aking natanggap mula sa Public Information Office (PIO), na nagsasabing kailangan kong magsumite ng pinirmahang agreement form. At kinabukasan ng Sabado ng umaga,, mula kay Maggie tauhan sa PIO na siyang humahawak sa mga sasaling kalahok sa patimpalak nabatid ko na kailangan pa rin pa lang magsumite ng Voter's ID, pero kung wala nito kumuha ng barangay certificate, A4 size na kopya ng isusumiteng larawan, maging ang aking resume.
Alas-diyes ako ng umaga tumungo doon, at bumalik ako ng ika-1 ng hapon dala ang lahat ng mga nabanggit.

Kailangan kong tapusin at siguraduhing maisumite ang lahat ng yun dahil ako at ang aking pamilya ay magdiriwang naman ng "Father's Day," ng araw na iyon.

Kaylan ko nabatid na kasama ang aking larawan sa patimpalak?

Lumipas ang Linggo at Lunes na wala akong natanggap na mensahe tungkol sa progreso ng aking isinumiteng larawan.
At habang ginagawa ko noong Martes ng hapon ang aking nakagawiang paglalakad at pagtakbo sa aming simbahan sa San Jose De Navotas Parish Church, isang text message ang aking natanggap.
Nung binasa ko na siya doon ko nalaman na pasok po ang aking entry.
Pero may mga bagay pa silang ipinapagawa na ang ilan ay hindi ko lubusang maunawaan.

Kaya upang masigurong papasok ang aking entry nagtungo ako sa isang computer shop at ipinagawa ang mga bagay na nakapaloob sa regulasyon ng patimpalak. Bahagi nito ang paglalagay sa aking isipan na dapat ay mahigpit na tupdin ang alituntunin ng paligsahan na walang anumang pag-eedit na gagawin sa larawang isasali sa patimpalak.

Kaya ang magandang resolusyon nito na unang kuha ko ay ibinaba alinsunod sa alituntunin nito.

Ginawa itong 72dpi na lang at 40x30 na sukat nito kasama ang margin na one inch sa bawat sulok ng larawan.

May mga text din akong natanggap mula sa PIO na nagtatanong kung ano ang aking ginamit na pagkuha ng litrato, saan ko ito kinunan at kaylan isinumite. 

Kaylan ko nakita ang mga napiling larawan at iba pang mga kalahok para sa patimpalak?

Nalaman ko lamang ang tungkol dito sa pamamagitan ng isang kumare na iti-nag ang ako sa Facebook. Mula doon nakita ko ang boto rin na nakuha ko na medyo mababa kumpara sa ibang mga kalahok. Kaya nagsimula na akong kumilos upang ipaalam sa mga kaibigan sa social media ang naturang patimpalak. Doon ko nakita ang kawalan ng interes ng ilan samantalang ang iba naman ay todo ang pagsuporta.

Ang iniisip ko na lang ngayon, hindi ko naman hahayaang matalo ako kaya hihikayatin ko pa ang aking mga kakilala na bisitahin ang website ng "Navoteno ako," sa Facebook.

Pero sa totoo lamang po para sa akin, isang napalakalaking karangalan na ang mapabilang sa paligsahang ito.

Unang beses akong lumahok pero para sa akin hindi man palarin ay tagumpay na para sa akin.

Ang mahalaga kasi ay makatulong din ako sa layunin ng lungsod na pataasin ang kamalayan ng mga mamamayan nito sa pantay na karapatan ng mga kababaihan sa lipunan sa kanilang tema..."navoTaAsNooBabae: Karapatan ng mga Kababaihan Ipaglaban.

Dahil may mga kapatid akong mga babae, ang aking ina ay babae rin, maging ang aking asawa at dalawang anak...nababatid ko na may tungkulin ako sa pagpapalaganap ng kamalayan tungkol sa isang paksang minsan ay hindi nabibigyan ng pansin ng ilan o binabalewala.

Doon ako sa magandang layunin, pangalawa o huli na lamang ang pagkilala o anumang parangal na aking makakamit kung ako'y papalarin.

Ngunit humihingi pa rin ako ng patuloy na suporta sa aking mga kaibigan hanggang ika-22 na lang ng hunyo ang botohan. Bisitahin lamang ang website ng lungsod ng Navotas na "Navoteno ako," at hanapin ang post na 1st Navoteno Photo Competition and Exhibition at piliin ang aking isinumiteng larawan na may titulong..."Padyak Hatid Tubig."

Kanina lamang din ng huwebes ng 2:30 ng hapon ako napadako sa lugar.

Navotas City, June 21, 2018

Ang inyo pong abang lingkod katabi ang larawan na kalahok sa 1st Navoteno Photo Competition and Exhibition, Navotas City Sports Complex, June 21, 2018, Thursday

Photo entry: Padyak Hatid Tubig 

Bago pa nito, lalo po akong nagalak ng padalhan ako ng mga larawan kasama ang kuha ng aking photo entry ng isang kakilala at kaibigan sa dating trabaho.

Photo courtesy: Seymour Sanchez

Photo courtesy: Seymour Sanchez

Photo courtesy: Seymour Sanchez

Photo courtesy: Seymour Sanchez

Bagama't kagaya ng ilan sa mga lumahok sa paligsahan nangarap rin po ako na makakuha ng mataas ng boto sa pamamagitan ng pag-LIKE o PUSUAN ito.

Ngunit gaya ng mga naunang paligsahan may lalamang o mauungusan ako ng iba pang mga kalahok.

Ganunpaman, malaki ang pasasalamat ko sa mga taong malapit sa aking puso na bumoto sa aking photo entry ganundin sa mga taong hindi ko naman kakilala na hindi nagdalawang-isip na ipagkaloob sa akin ang kanilang boto.

Kabuuang bilang ng boto mula sa like at puso sa Facebook ng Navoteno ako, June 23, 2018, 1:40am

Samantala narito ang Top 16  na listahan ng mga pangalan ng mga lumahok at ang larawang kanilang isinumite...

• AMAZONA - Maxie Agustin

• BAKAL-BOTE - Erika Faminial
• BIYUDA - Maynard Amantillo
• BOUNDARY - Michael Angelo Ang
• GALING NG BABAENG NAVOTEÑO - Bill Philip Ariega
• HANGGANAN - Rasal Lhaque Caseñas
• HAYUMA - Chad Ryan Mallari
• IBANG RELIHIYON, ISANG KARAPATAN - Joana Marie Masangkay
• KAKABAHAN - Marvin Martinez
• LIBRO - Pauline Eingel Nicole Calayag
• LOLA: NEGOSYO AT BENEPISYO - Dareth Layson
• LOVE > RIGHT - Guia Marielle Cruz
• PADYAK HATID TUBIG - Rodolfo Garabot
• PARA - Lucy Dela Cruz
• SHE KNEW - John Carl Marabi
• WOMEN'S PRIDE CHICKEN - Jastine Carasig

MERALCO on Hotline 16211

In the middle of the night when everything is set and you are in your pajamas when suddenly all your appliances shuts down and the next thing you are sure of there was really a...POWER FAILURE.

Steps taken here, I opened the door, went outside and checked the neighborhood.
But I was so SURPRISE when the only house that was affected was OUR house and OUR house only.
See how WEIRD was that?!

It was already 2:00 in the morning that time and most of the people in the neighborhood was already in their beds sleeping. But us was a different SCENARIO.

I and my wife began to think of ways on how to resolve it, because we have kids who can't stand the heat. At first they were given an ICE CANDY, to cool and calm down. While me on the other hand, went outside to call HOTLINE 16211 of MERALCO.

I actually remember this hotline but had to GOOGLE their other number so that I can easily reach them for the concern.

I once texted them to REPORT the INCIDENT in our barangay.

Then made a direct call on their hotline to speak to a customer service representative to file the report.
I was answered by a woman named "JOYCE," who's been very polite and accommodating too.
I just remembered once where she actually asked my surname again and spelled it to find my record.
I was actually asked for my SERVICE ID NUMBER. But since there was a power failure in our home...I actually never bothered to look for our current MERALCO BILL. This was because I know that there was other way on how to check my details.
They just asked several questions like my complete address and date of my birth.
After it was verified, I gave them the details where to find us...then came a text that there was a report created about my concern.

And after like 40 minutes my phone rang and to my surprise it was from one MERALCO STAFF who wanted to know exactly where our street was.

Since, I really wanted them to fix it right away, I went out and walked one block and found them waiting in-front of the landmark I gave.

I walked their way to see the post where our line were installed.
There was one man named "IGNACIO DIOMEDES," one of the UTILITY CREW who came out of the car and spoke to me that they were just around to locate and checked where our post was.
I was also told that the lineman will be coming all the way to VALENZUELA but they're not sure yet because they're might be a possible POWER INTERRUPTION in other places that they're currently working on at the moment.

I just went back home and told my wife about it.
But I was HAPPY at the time that there was SOMEBODY from MERALCO who went to us and CHECKED us.

A few minutes the kids were at sleep and we were actually using a fan continuously not to awake them. It was TIRING but we had to do that for their welfare.

After an hour, I made a follow-up call and this time I was SPEAKING to another CUSTOMER SERVICE REPRESENTATIVE named "NATASHA."
With her help, I was enlightened that there was just a LOOSE WIRE from LINE 5...the very reason of the POWER OUTAGE.

While waiting again for the DEVELOPMENT...I and my wife were having a conversation while doing this we were having ICED TEA to at least ease the heat.

Around 4:30 in the morning again, I tried calling MERALCO hotline again and spoked with "KARA," who's been becoming at the time very apologetic because there was still no progress reported to them on the concern filed the after 3 LONG HOURS.

My wife after the said call told me to check if MERALCO was around.
I walked outside and SPOTTED UTILITY CREW continuously working on it.
I never wanted to bother the team working on the problem but out of CURIOSITY I asked one neighbor and found out that they were there about an hour ago.

Looking from a far, I have seen UTILITY CREW plate's number ACK 7514.

It was around 4:40 in the morning when the POWER went back again.

I'm just surprised that even it was SUNDAY morning they have WORKING PEOPLE...SOLVING THE PROBLEM.

Thank you MERALCO HOTLINE 16211 and the whole TEAM who worked on it!

Althea is back to SCHOOL!

"Grade 4 na yan iwan niyo na!"

Oo nga pala Grade 4 na sila...akala namin kinder pa. Ang pabirong sambit ng ngayon ay guro ng anak kong si Althea. Na pareho na lang naming sinang-ayunan ng isa pang kasama kong magulang at kumare na si Nath.

Tama nga naman ang kanyang guro malalaki na sila at hindi na kailangan pang bantayan. Ngunit hindi naman natin maaalis sa mga magulang na gaya ko na tiyakin una ang seguridad nila.
Dahil hindi sa masyado tayong "CINYCAL,' o nagaalala nais lamang nating magingat.
Dahil bukod sa babae ang aking anak maraming banta o panganib na nakaabang sa kanila na maaaring mangyari kung hindi sila magagabayan.

Alas-onse na ako nagising ng umaga at sa pagmulat ng aking mata nakita ko ang aking anak na si Althea na nakapaligo na at handa ng pumasok sa eskwela. Habang ang aking asawa naman ay nagluluto na ng aming pananghalian.

EXCITED si Ate Althea sa pagpasok makikita mo yun sa kanyang mga galaw. Hindi pa nga dumadating ang kanyang sundo...nakaabang na siya sa gate at lumabas pa ng bahay upang tiyakin kung nagaabang na ito sa kanya sa highway.

Dahil unang araw nga, inihatid ko talaga si Althea. Ang eskwelahan kung saan ito nagaaral ay nagpapasok pa ng mga magulang ngayon kaya naman naihatid ko siya hanggang sa loob nito.

Parang ganun pa rin naman, parehong silid-aralan, parehong mga kaeskwela, maaaring may nadagdag o nawala pero sa tingin ko halos lahat naman sila ay hindi na gaanong maninibago dahil halos wala naman itong ipinagkaiba sa nakaraang taon...ngayon lang ay maliwanag na mula sa ikatlong baytang, ngayon ay nasa ika-apat baytang na sila!



MGA ILANG KAPANSIN-PANSING MGA BAGAY

Ako nga ang naghatid kay Althea sa kanyang eskwelahan kanina ngunit yung aming sinasakyang de-padyak na tricycle ay hindi na pinapasok sa loob. Kaya kami ay naglakad na lang patungo doon.

Dahil nga bukod sa mga papasok na mga mag-aaral, halos kasabay rin ng mga ito ang mga mag-aaral ring uuwi dahil tapos na ang kanilang klase.

Ang isa sa mga napansin ko ay yung mga pribadong sasakyan na pumapasok o dumadaan sa harap ng kanilang eskwelahan. Ang kahabaan kasi ng gilid ng San Jose De Navotas Parish Church ay dinadaanan sa kasalukuyan ng mga sasakyang palabas ng Navotas. Kung mababago sana ang kanilang ruta mas luluwag ang kalsada at matitiyak din ang kaligtasan ng mga magaaaral na dadaan dito.
Ngunit sa kasalukuyan, kasabay ng pasukan at palapit na tag-ulan ay ginagawa ang mga kalsadang dapat sana'y maaaring daanan ng mga pribadong sasakyan na ito.
Sa akin pong pagkakaalam kung bukas sana ang kalsada nito dito dapat sila dadaan o ito ang ruta na kanilang babaybayin.

Isa rin sa mga nakakaabala sa daraanan ng mga estudyante ay ang mga de-padyak na tricycle na mga nakaparada sa labas ng eskwelahan na "DOUBLE SIDE PARKING," pa ang ilan.

Nababatid naman natin na ang mga ilan sa mga ito ay naghihintay ng kanilang mga susunduing mga magaaral pero kung sasabayan sila ng mga papasok ng mga pribadong sasakyan halos wala ng dadaanan ang mga ito palabas. Kagaya ng nangyari sa amin kanina ng aking anak na si Althea na gayun din sa ilang magaaral at mga magulang hirap na ring dumaan.

Dapat bago pa nagpasukan nagawan na ito ng paraan. Baka lamang po makaisip ng iba pang alternatibo sa problemang ito. Dahil naniniwala po akong may mga tao naman po tayong dapat ay tumutulong sa pagresolba nito.

Nababatid ko na hindi sapat ang isang tao para malutas ito...kaya bahagi ng panulat na ito ang paggising sa ilan upang AKSYUNAN na agad.

Naniniwala ako sa NAVOTAS at sa mga TAONG nakatira rito.

At gaya ng ng lagi nating SINASABI..."ANGAT NAVOTAS!"


----------

MGA PAGBABAGO

Nakakatuwang isipin na mabilis ang pagkilos at pag-AKSYON ng mga kinauukulan sa lungsod ng NAVOTAS. Dahil nung maghatid ako kahapon sa aking anak na si Althea ay may pagbabago na sa labas ng kanilang eskwelahan.
Ngayon ay may ligtas ng daanan para sa mga magaaral at mga magulang na naghahatid ng kanilang mga anak sa eskwela. Patunay rito ang dilaw na linya na nakalagay sa harap mismo ng Navotas Elementary School Central kung saan malaya ng makadadaan ang sinumang lalabas at papasok dito.
Sa orihinal sa itsura ng lugar noong pasukan ay puno po ito ng mga naghihintay na tricycle-de padyak na siyang bumabara sa daraanan ng sinumang taong dadaan sa lugar.
Nawala na rin ang double parking sa lugar at ngayon ay malaya ng nakadaraan ang mga pribadong sasakyan na lalabas naman ng Navotas.
Ganunpaman, ang progresong ito ay dapat na bantayan ngayon at maging hanggang sa katapusan ng kanilang school year o pagsasara ng klase.
Dahil sa katotohanan lamang po kapag wala ang pusa...maglalaro ang malulupit na daga.
Ang kapakanan ng mga magaaral at ang mga mamamayan ng mga nakapaligid dito ay dapat na patuloy na binabantayan at pinangangalagaan.

Alisin na lamang ntin o sitahin ang mga ilang AMBULANT VENDORS na magtitinda sa lugar dahil sila ay makakabara sa daraanan ng mga magaaral lalo na sa oras kung saan sabay na papasok at uuwi ang mga ito.

Marami na ring ipinakalat na mga TRAFFIC CONSTABULARIES sa lugar kung saan bumibigat ang daloy ng TRAPIKO. Nagbilang po ako at nakakita ng APAT na aktibong nagbabantay sa lugar.

Malaking bagay po ito upang patuloy na MADISIPLINA natin ang ilang mga mamamayan ng lungsod na gagawa ng dahilan upang maging MABAGAL o MABIGAT ang daloy ng TRAPIKO sa ilang mga LUGAR gaya ng mga PAARALAN.

Saan man sa bahagi ng PILIPINAS at sa MUNDO ay may PAGASA kung tayo pong lahat ay may GAGAWING AKSYON tungo sa PAGBABAGO.

ANGAT NAVOTAS!